Παρασκευή 4 Οκτωβρίου 2013

Σου σφυρίζω


Αυτή η νύχτα θα είναι βαθιά… ω τι κοινότυπη έκφραση, όπως επίσης εκφράσεις του τύπου, αυτή η νύχτα μένει, από γνωστό άσμα, η γειτονιά μου η παλιά ή στην  παλιά τη γειτονιά μου, από τραγούδια και αυτές, ή φουρτούνιασαν τα μάτια σου και πως θα τα αντικρύσω, δικό μου, να πω και κάτι δικό μου.
Το γιατί όταν έχω χρόνο να κάτσω να γράψω η έμπνευση μου είναι περίπατο ενώ όταν πνίγομαι από διάφορα με πνίγει και η έμπνευση με τρόπο διπλό, ένας που έρχεται αλλά δεν μπορώ να την καταγράψω και ένας ακριβώς επειδή δεν την καταγράφω, αυτό είναι ένα από τα μυστήρια που όποιος μου το λύσει θα του χρωστάω χάρη, μεγάλη χάρη. Και όταν εννοω να μου το λύσει εννοώ να μου βρει τον τρόπο να μην έχω έμπνευση όταν με απασχολούν άλλα και να έρχεται όταν της σφυρίζω κλέφτικα.

Το κρύο έπιασε καιρός για δυο λενε, βέβαια, έχω δυο χέρια, δυο μάτια δυο αυτιά, το τι από όλα αυτά εννοούν δεν ξέρω, προς το παρόν μονο αυτά διαθέτω εις διπλούν και σε δράση. Βεβαίως και δυο πόδια, αλλά τα βλέπετε και στο αβαταρ μου δεν είναι ανάγκη να σας τα υπενθυμίσω.

Πίνω τσάι, πράσινο και σκέτο. Σκέφτηκα να του βαλω λίγο μέλι, καμια φορά το γλυκαίνω, αλλά σήμερα είπα να το αφήσω ως έχει να ειμαστε ασορτί. Μια λεπτεπίλεπτη πίκρα σε αυτό, μια επαρκώς επικαλυμμένη η δική μου, θα περάσει το απογευματάκι και το βραδάκι, και οι μέρες.  Πόσες μέρες έχουν περάσει και θα περάσουν έτσι; Δεν ξέρω.
Τα έχω αφήσει πια όλα στον αέρα…δεν κανονίζω τίποτα, δεν σχεδιάζω τίποτα, να έτσι όπως ανεμίζουν τα μαλλια μου στον αερα έτσι. Με πιστεύετε; Όχι; Να τώρα θα χαμογελάσω, γιατί εσύ κι εσύ κι εσύ που δεν με ξερεις θα σκεφτείς με τον τρόπο του αγνώστου, ενώ εσύ ο κάποιος, ο πιθανώς που με αναγνωρίζεις τόσο καιρό μετά θα έχεις μάθει καλά πως το τίποτα μου κρατά λίγο, γιατι η σκέψη και η ατίθαση ψυχή μου πάντα βάζει στόχους και οραματίζεται ευοίωνα γεγονότα μέχρι να έρθει το τέλος, το δικό μου, και εν τω μεταξύ παρά την αρνηση των γεγονοτων να συμβουν κατά το δικό μου αναμενόμενο εγώ να συνεχίζω να ελπίζω… Ανόητη Εύα, όμως δεν θα μπορούσα να ζήσω κι αλλιώς…



Χίλιες βραδιές στο δικό σου στενό ξημερώνω
χίλιες καρδιές δεν θ' αντέχαν σ' αυτό τον καημό
που να πω το μεγάλο μου πόνο
μόνο εσύ θα τον γιάτρευες μόνο
έλα και κάνε μου γέλιο τον κάθε λυγμό

Σου σφυρίζω
για να βγεις σου σφυρίζω
και κρυφομουρμουρίζω
το δικό μας σκοπό

Σε κανένα
μην τα πεις σε κανένα
φύλαξε τα κρυμμένα
όσα λόγια σου πώ

Θα 'ρθει τ' αγέρι
με τ' απαλό το χέρι
κρυφά να σε ξυπνήσει
και το φεγγάρι
για τη δική μας χάρη
τα μάτια του θα κλείσει

Σου σφυρίζω
για να βγεις σου σφυρίζω
και κρυφομουρμουρίζω
σ' αγαπώ σ' αγαπώ

σ' αγαπώ σ' αγαπώ
σ' αγαπώ σ' αγαπώ

 Στίχοι Γιώργος Οικονομίδης
Μουσική Γιώργος Μουζάκης
Πρώτη εκτέλεση Τώνι Μαρούδας

Κυριακή 22 Σεπτεμβρίου 2013

Φθινό-π-ωρα




Κι είπες…
έλεγες…έλεγες…
Κι άκουγα… άκουγα…
Πίστευα…πίστευα…
Πιστεύω…ωωω…ωω..ω…

Όλα όπως τότε
Όλα
Τίποτα
Φθινοπωρινή ώρα
Οπώρα άγουρη
Κι εγώ εδώ…
Κι εσύ…κάπου…

Κι όμως… εδώ θα συναντηθούμε, εδώ που όλα χάνονται…

Ένα φθινόπωρο

Ένα φθινόπωρο εαρινό

Τα γράμματα γίνονται πλήκτρα
Παίζω την μουσική που ακούω
Ακριβώς στο ρυθμό που λίγο πριν διάβαζα
Το αποτυπωμένο σου χαμόγελο
Σε εκεινο τον απέραντο χωρο
Ενός καλοκαιριού που έδυσε

Άργησα να σε βρω
Μου έδωσες τα κλειδιά νωρις
Τα έβαλα στην τσεπη και τα ξέχασα
Ήταν τοσο άγουρη εκεινη η άνοιξη
Και το κορίτσι της θάλασσας υπνωτισμένο
Από την αλμύρα μιας άλλης εποχής
Με κρυο και βροχές και αγιάζι
Ω πως σε ακουω
Μέσα από τους ήχους των δακτύλων
Ω πόσο απαλόηχα εμβαθύνεται η σκέψη σου
Εντός μου
Σε λίγα λεπτά μόνο
Σε λίγα λεπτά ήρθε η νεα άνοιξη
Αρχες φθινοπώρου
Φθίνει η ώρα
θα την εξακριβώσουμε
Μάχεται
Εντος

Αυτος ο ήχος του πιάνου
Ποτέ δεν θα παψει
Το λεει και το δώρο του Θεου
Χρόνων προαναγγελία

Οπώρα που φθίνει
Γη που ανασαίνει
Κι ανασαίνοντας ανοίγει
Ανοιγει
Ψυχες
Και βουνά
Και θαλασσες

Το κορίτσι

Το κορίτσι που έρχεται…

Τετάρτη 4 Σεπτεμβρίου 2013

Break

Ευρώπη
             εν μέσω συνεδρίου βρίσκει χρόνο

Δεν σταματά να με εκπλήσσει

Το βαφτίζω εκτίμηση
                 ένα δυνατό κρατούμενο

Oι ζωές μας στραμμένες αλλού
                    εγώ OFF
                               με μαλώνει
                    έχει δίκιο

Tο ονοματίζω έγνοια
                   δεύτερο κρατούμενο

Μου μιλάει ανοιχτά
                       ειλικρινά

Ο ορισμός του σεβασμού και της αυτοπεποίθησης

O ένας ανατολή ο άλλος δύση
                Ευτυχώς
 η απόσταση θα μας διασώσει



Κυριακή 1 Σεπτεμβρίου 2013

Νέα από το OFF




Από το ΟFF γράφω, μην ξεγελαστεί κανείς, γράφω εδώ, γράφω μέσα μου, με γράφω, με καταγράφω, ίσως γιατί κυρίως ζητώ να με διαγράψω παρά να με περιγράψω. Γράφω εδώ που δεν με γνωρίζει κανείς, δεν με αναγνωρίζει κανείς και δεν δίνει δεκάρα τσακιστή κανείς για το τι και το ποια είμαι.
Είμαι μπλογκερ ε; ποτέ δεν το είχα σκεφτεί έτσι μέχρι που ο φίλος Gyro μου είπε ότι είμαι μπλογκερ και οι μπλογκερ γράφουν. Αυτή η φράση, στο περιπου όπως θυμαμαι το σχόλιο του, μου έκατσε στο μυαλό και ανα διαστήματα αναβίωνε.
Να και κάτι που έγινα δίχως πρόθεση να γίνω μέλος του όλου αυτού συνόλου. Εγώ βρε παιδιά είδα φως και μπήκα, απλούστερα, να λεω, εδώ μπορώ να γράφω να αποφορτίζομαι όποτε το έχω ανάγκη, κι έτσι έκανα, το ότι θα γινόμουν ή τι θα γινόμουν με την έννοια που έχουν οι μπλογκερ ούτε που μου πέρασε ποτέ από το μυαλό.
Φθινόπωρο ε; Σήμερα δώσανε και πήρανε οι σχετικές αναφορές.
Που το είδατε; Να το δω κι εγώ.  Σήμερα ταλαντευόμουν για το αν είχα όρεξη να κάνω καμιά βουτιά. Τελικά βαρέθηκα και δεν βούτηξα. Έχω κι ένα τρομερό πονοκέφαλο, από στενοχώρια είναι, θα περάσει όταν περάσει κι αυτή
Κατά τα άλλα … έχω εγκατασταθεί πια στο OFF και μέχρι νεωτέρας εκεί θα βρίσκομαι, μην ανησυχείτε, όπως παει θα βολευτώ εκεί και μετά να δείτε θα δυσκολεύομαι και να ξεβολευτώ. Αυτό είναι πικρία, ακόμα έχω το θάρρος να με αναγνωρίζω και να με αντέχω…

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

On and Off (again)


.......................................... . Εδώ και καιρό δεν βλέπω ουσιαστικό λόγο υπάρξης αυτής της ιστοσελίδας. Θεωρώ ότι τουλάχιστον σε αυτή τη φάση δεν έχω κάτι να προσφέρω από εδώ, για αργότερα δεν ξέρω, ούτε για το πριν βεβαίως αλλά πριν μου ήταν εμένα χρήσιμη κατά κάποιον τρόπο και γι αυτο τη διατηρούσα. . . . . . . Να σας ευχαριστήσω όλους όσους περάσατε και όσους ακόμα περνάτε είτε σχολιάζοντας είτε όχι. Ίσως τα ξαναπουμε στο απώτερο αλλα ίσως και στο εγγύς μέλλον. Ποιός ξέρει; Να είστε καλά και να βλέπετε τη ζωή θετικά! :)

Νυχτερινές διαδρομές


Στις νυχτερινές διαδρομές μου έπεσε επάνω μου κι εγώ δεν μπορώ να πω ότι το αρνήθηκα...μουσική υπόκρουση στην αίσθηση που μένει κι απομένει και αρνήται ενώ δέχεται και δέχεται καθώς αρνήται...εν παση περιπτώσει...για να μην το κουράζω και σας κουράζω...Ελενη Δήμου και Πάρε με...Αγαπημένο... μάλλον κάποια πράγματα δεν είναι γραμμένα ενώ άλλα αναπόφευκτα...

Πέμπτη 28 Μαρτίου 2013

You make me Feel... the image of You


βρίσκετε μήπως κάποια ομοιότητα; ή ιδέα μου; σε κάθε περίπτωση όμως το συμπέρασμα στο οποίο καταλήγω είναι............ You make me Feel...the Image of You !!! :)) Καλή ακρόαση :)

Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Περονοσπορος




Περονόσπορος έπεσε;
 Καιρούς και χρόνους μετά είπα να κάνω κι εγω μια βόλτα στα παλιά μου τα λιμέρια και τι να δω; Άλλοι εξαφανίστηκαν, άλλοι ιδιώτευσαν, άλλοι άφησαν μια ανάρτηση να μετράει ένα δυο τρεις χρόνους και οι λίγοι που επισκέπτομαι τον τελευταιο χρόνο ένας ένας παίρνουν των ομμάτιων τους και μην είδατε τον Παναή.
Μιλας κι εσύ Εύα; Θα μου πείτε, που σας έχω πήξει στο ελαφρυ το άσμα και τα μισόλογα μέσω τηλεγράφου;
Ε, ειπα να μιλήσω.

Κατά τα λοιπά, εχω τη δυνατότητα να περάσω φίνα και ωραια και κλωτσώ την τύχη μου, άσε που θα μπορούσα τώρα να γίνω μέγιστη ευεργέτιδα και κάνω πως δεν βλέπω. Να εξηγηθώ, μην παρεξηγηθώ.  Φαίνεται ότι έχω το κοκαλακι της νυχτερίδας και δεν ξέρουν που να χαρισουν λεφτά και μου στέλνουν από καιρό το ένα μεηλ μετα το άλλο να παω να τα παραλάβω, το τι χρήμα θα μπορούσε να έχει πέσει στα χέρια μου δεν λέγεται. Τι τζακ ποτ λένε, τι λοταρίες, μέχρι πάστορα μου προσπέφτει καλέ πήγαινε να παρεις το τσεκ που σε περιμένει, τίποτα εγω, ακατάδεχτη.
Όχι τιποτα άλλο, αλλα να με τις δυσκολίες που περνάμε και τα δεινά της Κυπρου που όπου ναναι θα μας έρθουν μες στο σπιτι μας κι εμας, εδώ ειστε κι εδώ ειμαι, σκεφτομουν ότι αν ειχα περιμαζέψει όλα εκεινα τα ζωντανα χιλιαδες χιλιάρικα θα μπορούσα να τα δωσω να σωθει το νησι, μην γκρινιάζουν οι καρμίρηδες οι τραπεζίτες εντος εκτος και επι τα αυτά και επι τα άλλα.
.
Ζόρικα τα πράγματα, τώρα αρχίζει ο πραγματικός χορός, να το θυμάστε κι αυτό.
.
Κατά τα άλλα έχουμε αρκετα γλεντακια απόψε, μερα της ποίησης σου λεει ο άλλος. Δεν είναι κακό, αλλα υπάρχει μεγαλύτερη ποίηση από την διεθνή συγκυρία  αυτων των ημερών;
 Κι εγω τρομάρα μου, να τα ψάλλω και σε μένα, δεν μου βγαινει αυτές τις μέρες ούτε στίχος κοινωνικοπολιτικός, πλήρη άρνηση σας λεω, έχω αρχίσει να τα παίρνω και με μένα.
.
Και αφου σας τα ειπα, αλλα όχι δεν ξεθύμανα, λεω να το κλεισω λίγο και να συνεχίσω άλλη φορά.
.

Σάββατο 9 Μαρτίου 2013

Your...

........... ... Το απόγευμα έτσι στα ξαφνικά θυμηθηκα ένα παλιο ρητό...παππούτσι απο τον τόπο σου και ας είναι και μπαλωμένο...ναι έτσι στα ξαφνικά μου έρχονται στο μυαλό διάφορα...και για πρώτη φορά το συνόδεψε η φαϊνή ιδέα ότι το ρητό δεν είναι απαραίτητο να περιορίζεται στο προφανές και να εννοεί κάτι πολύ βαθύτερο και ωριμότερο...άνθρωπο της φτιαξιάς σου...να μπορεί να σε νιώθει και να σε καταλαβαίνει...αυτό και μόνο...όλα τα υπόλοιπα συνηθεις λεπτομέρειες...

Κυριακή 3 Μαρτίου 2013

Windmills



Δεν είναι ότι δεν θέλω ή δεν προλαβαίνω να γράψω, είναι που μου έχουν τελειώσει οι λέξεις και δανείζομαι ξένες ή σωστότερα βυθίζομαι σε γνωστές και άγνωστες λέξεις και γλώσσες αν και ξέρω πως σύντομα το ίδιο το στοιχείο τους θα με αποβάλλει στον αφρό σαν φελλό.
Κάποτε αγαπούσα την Άνοιξη, την είχα ταυτίσει με τις ανθισμένες αμυγδαλιές που είχαμε στη γειτονιά, χέρι χέρι πήγαινε και με τις Απόκριες.
Τώρα δεν υπάρχουν αμυγδαλιές να θαυμάζω και οι απόκριες μου φέρνουν  θλίψη και η χαρά που είχα κάποτε μπαίνοντας ο Μάρτης γίνεται κάθε χρόνο και μεγαλύτερη θλίψη ενθυμούμενη τη χαρά των περασμένων…
...κι όμως δεν είναι αργά...ποτέ δεν είναι...σ' ευχαριστώ!

Παρασκευή 1 Μαρτίου 2013

Καλό μήνα


...........Δεν θα έλεγα εδώ Να, θα μπορούσα να πω Ας, αλλά προς το παρόν ακούω το τραγούδι που μόλις ανακάλυψα και λεω Καλό μήνα!

Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2013

IF...


Σαν να ήταν χρόνια πριν, κοιτάζω το βίντεο κλιπ και θυμάμαι το τρένο, το μετρό, τα μαγαζιά, την φωτισμένη Ακρόπολη πιο μόνη και πιο νοσταλγική από ποτέ...κι εκείνη με αισθήσεις απομακρισμένες να περιπλανιέται δίχως προορισμό...ο προορισμός είχε πια χαθεί για πάντα...όνειρο ήταν και πάει...

Σάββατο 16 Φεβρουαρίου 2013

Ελπί-Ζω...



To ακούω και είναι σαν να μου επιτρέπει να συνεχίσω να ζω και να ελπίζω.

Χαρισμένο σε εκείνον που στέκεται αυτες τις μέρες δίπλα μου μέρα νύχτα, σαν φύλακας στο δάσος της ζωής μου. Με ένα μεγάλο ευχαριστώ! και ας μην είναι όπως είπε... τόσο κουλτουριάρης :)

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2013

Λάθος

Λάθος εποχή, λάθος συνθήκες, λάθος συγκυρίες, λάθος κινήσεις, λάθη επί λαθών... αποτέλεσμα...;

Πέμπτη 24 Ιανουαρίου 2013

Ερωτα

... και μόλις μου εδώθει το έναυσμα να αναρτήσω το άνωθεν... αναζητήσατε το αγόρι...

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2013

Ρήσεις και Αντιρρήσεις

Εκείνο που με απελπίζει, είναι ότι αυτός που πήρε τη γυναίκα μου ξέρει τώρα σε τι χάλια περιοριζόμουν.
                             Sacha Guitry, 1885-1957, Γάλλος συγγραφέας

Η αντίρρηση εδώ έγκειται στη λέξη απελπισία. Αντί να επικεντρωθεί στην χαρά της απαλλαγής εστιάζει στην ντροπή την πρώτης του επιλογής η οποία μετά από κάποιο διάστημα έπαψε να ισχύει και να υποστηρίζεται από τον ίδιο.
Έπειτα αν ο έρωτας είναι τυφλός κάποτε αυτό αποκαθίσταται και το όποιο λάθος διορθώνεται και ο επόμενος εν πρώτοις δεν θα δει τα χάλια και εκ των υστέρων θα είναι αρκετά επικεντρωμένος στο πώς να απαλλαγεί από αυτά που βρήκαν τον ίδιο.

 

Σάββατο 12 Ιανουαρίου 2013

Ο άλλος μου εαυτός


Για ποιόν;


Για άλλη μια φορά αν μείνω μακριά
κι αν εξαφανιστώ δεν θα ’ναι από κακό.

Υπάρχουνε φορές που ούτε δυο ζωές
δεν φτάνουν για να ζεις τα όσα νοσταλγείς
κι άλλες ιδανικές  που σβήνουνε το χθες
και ζουν στη σιγαλιά όσα ήταν μακρινά .

Αν με ρωτούσαν τι θα ’θελα να συμβεί
θα διάλεγα στιγμές λίγες μ’ αληθινές